Każdy rolnik wie, że nie ma plonu bez wapna. Głównymi rodzajami wapna najczęściej używanymi są wapno tlenkowe, węglanowe oraz dolomitowe.
Wapno tlenkowe (CaO) jest wapnem dającym najszybsze efekty po wykonanym zabiegu nawożenia. Jego zaletą jest to, że jony wapnia w szybkim tempie przenikają do kompleksu sorpcyjnego gleby i usuwają z niego szkodliwe jony glinu i wodoru.
Niestety, jego szybkie działanie może mieć skutek odwrotny od zamierzonego. Wynikiem umieszczenia tego rodzaju wapna w glebie, tworzy się silnie żrący wodorotlenek wapnia. Dlatego też należy unikać używania tego wapna pogłównie lub w krótkim okresie przed siewem. W takim przypadku wschody roślin mogą zostać zaburzone.
Oprócz tego skutkiem może być destabilizacja przemian mikrobiologicznych, które są procesem naturalnym oraz niszczenie cennej próchnicy. Z racji swojej granulacji trudniej się wysiewają i powodują efekt pylenia. Dlatego też ten rodzaj wapna wskazany jest na gleby ciężkie i zbite. Dodatkowym walorem będzie rozluźnienie nieodpowiedniej struktury gleby.
Najchętniej wybieranym wapnem przez rolników jest wapno węglanowe (CaCO3). Jego działanie jest wolniejsze, ale bezpieczniejsze. Rozpuszczalność wapna węglanowego jest także mniejsza w roztworze glebowym, dlatego należy się upewnić, że nawóz jest wystarczająco zmielony.
Patrząc od strony chemicznej, węglan wapnia w połączeniu z wodą nasyconą CO2 w roztworze glebowym tworzy wodorowęglan wapnia. Następnie rozkłada się na jon wapniowy ( który wchodząc w kompleks sorpcyjny wypierając jony wodoru ) oraz jon wodorowęglanowy. Usunięty jon wodorowy wchodzi w reakcję z jonami wodorowęglanowymi tworząc kwas węglowy, który ulega rozpadowi na dwutlenek węgla oraz wodę.
Przebieg tych reakcji jest wolniejszy w porównaniu do wapna tlenkowego, dlatego nawozy węglanowe uważa się za wolnodziałające. Mają mniejszą reaktywność, dlatego używanie ich jest zalecane na gleby lekkie.
Jakość wapna węglanowego zależy w dużej mierze od surowca, z którego zostało wyprodukowane. Najbardziej kluczowym aspektem wpływającym na skuteczność tego rodzaju nawozów jest stopień ich zmielenia, im mniejsze cząsteczki, tym lepiej działa.
Ostatnim, a zarazem najsłabiej działającym jest wapno dolomitowe. Na jego efekty musimy poczekać nawet kilka lat z racji słabej efektywności. Rolnicy jednak decydują się na stosowanie takiego wapna, ponieważ zawiera ono również magnez, choć z racji jego postaci w formie skrystalizowanej, jego dostępność jest ograniczona. Wyjątkiem może tu być wapno dolomitowe powstałe z mocno zwietrzałych złóż, bardzo drobno zmielone.
Dodaj komentarz
Chcesz się przyłączyć do dyskusji?Feel free to contribute!